Het is zover. De oudste gaat het huis uit. Komende week verhuist zoon Guido naar Dijon, waar hij psychologie gaat studeren. Samen met een vriend uit de Bresse vond hij een appartement in het hartje van de stad. Rue de La Chouette, direct naast de Notre Dame. Hierboven zijn directe buren, gefotografeerd uit het raam van zijn kamer. Beneden op straat is een plek waar de hele dag toeristen naar boven staan te kijken en te fotograferen. Ze bewonderen de rijk versierde gevel van de kerk, met de monsterlijke gargouilles, de heiligenbeelden en allerlei religieuze voorstellingen.

Zo’n kerk naast de deur is natuurlijk aardig, maar echt tof is het feit dat hij echt alles in de buurt heeft. Dit is hartje centrum. Op de begane grond van zijn gebouw zit een boulanger. De droom van elke Nederlander: wonen naast een Franse bakker.

Guido is begrijpelijkerwijs meer gecharmeerd van de vele kroegen en de tabac, op 100 meter van zijn voordeur. Bovendien zit hij op een kwartier lopen van zowel het station als de universiteit, dus wat wil je nog meer? Eeehhh… een touwladder? We gaan er zeker eentje voor hem kopen, want op vierhoog met alleen een smalle houten trap naar beneden zit je bij brand als een rat in de val. Dan is het fijn als je een extra uitweg hebt. Door het raam langs een échelle de secours naar beneden. Hebben die toeristen meteen ook wat extra leuke plaatjes.Oh ja, en de Rue de la Chouette heet zo vanwege het uiltje in een zijbeuk van de kerk. Dat beroemde symbool van Dijon zou geluk brengen als je het aanraakt en een wens doet.

Schattig toch?