Er wonen natuurlijk niet alleen Hollanders in Frankrijk. Ook de Roemenen hebben een contingent afgevaardigd. En hier is hun eigen site. Dus als je een keer verlegen zit om een Roemeens-Franse gids, of je bent ineens reuze benieuwd naar het laatste nieuws over Roemenië, weet je nu waar je terecht kunt.

Per regio of departement aan te klikken: tuinen om in te wandelen

We kwamen er langs en toen móesten we natuurlijk even naar binnen. Een van de toeristische attracties met de beste PR van Frankrijk. Je komt die foldertjes echt overal tegen. Eenmaal ter plekke is het weinig indrukwekkend, al die reptielen en schildpadden. Tenminste, dat vinden mijn kinderen. Die croco’s zijn namelijk vooral erg goed in geheel bewegingloos uit hun bek liggen stinken, wachtend tot ze te eten krijgen. Tja, en dat kan papa veel beter!

Naar aanleiding van een vraagje van Jeanne over bbq’s ben ik eens gaan neuzen.
Uiteraard is er volop keus en hangt wat je kiest van veel zaken af: middelen, ruimte, frequent gebruik of niet, gas of geen gas.
We herinneren ons allemaal nog Coco’s prachtige bbq op het terras:

en de keur aan bbq’s in Panneçot…

Ik heb een brico-site gevonden waarop staat hoe je e.e.a. zelf kunt bouwen.
Wanneer je een stapje verder gaat maak je een cuisine d’été!
Maar je kunt ook nog altijd voor gaz, hoewel ik persoonlijk vind dat je dan niet meer echt barbeknoeit.
Log-idee van Jeanne

Jarenlang ging ik met mijn familie en later met mijn gezin naar naturistenterreinen. In Frankrijk naar de blootcamping van Montalivet en in Nederland naar Gravingen (prachtig natuurlijk turfstekersterrein bij Westbroek, Utrecht), tussen de stijf in de leer levende, vegetarische saunafans van de Naturistenvereniging Zon en Leven. Van mijn 13e tot mijn 20ste echt heerlijke vakanties gehad en mijn eerste franse lessen genoten van prachtige blote meisjes die mijn blonde hoofd op hun gebruinde buik lieten rusten aan het Atlantische strand.
Inmiddels heb ik het niet meer zo op campings, waar het vaak op de verkeerde momenten net effe te gezellig is, maar dat kan ook liggen aan het feit dat we nu zo akelig rustig wonen. Enfin, ik drijf af. Bloot lopen en zwemmen is echter wél nog altijd lekker. Bovendien heeft het iets egaliserends. Iedereen is hetzelfde, zo zonder kleren. Hoewel dat tegenwoordig met al die lichaams ver- en ontsieringen ook weer een stuk minder wordt. Enfin, ga ik weer. Wat ik dus wil zeggen is dat ik ze wel begrijp, die lui van Vivre Nu. En dat er zo veel mensen te vinden zijn die bereid zijn zich allemaal tegelijk in hun blootje in het Antwerps straatbeeld te begeven, dat maakt ze in mijn ogen alleen maar sympathieker.
Op het weblog Vivre Nu vind je ook dat stukkie over blootfotograaf Tunick (what’s in a name) in Antwerpen, die bovenstaande foto schoot. En als je wilt weten hoe het er op de eerder genoemde Franse blootcamping toe gaat, kijk dan naar de docu die je vindt onder de volgende url. In drie delen, waarbij je voor de vervolgjes eventjes die 01 in een 02 respectievelijk een 03 moet veranderen. Knip en plak: http://vivrenu.free.fr/editeur/download/24h_a_montalivet01.wmv
Aanleiding voor dit logje: een postje met de Montalivet-film van een bloemenmeisje op Naturistenforum

Met toestemming van GertJan

Klik voor Fotoalbum.

Ça y est! Het werk aan ons nieuwe huis is begonnen en het raam tussen woon- en eetkamer is doorgebroken. Begint al wat te lijken, of niet soms? Trouwens, heel lang heb ik niet begrepen wat ze precies zeien, die Fransen, als ze riepen: “Sajeh!” Het betekende iets als: “Voor mekaar” of “Geregeld” of “Klaar”, zover was ik wel. Pas onlangs heb ik begrepen dat je het dus schrijft als “Ça y est!”. Logisch. Het is zoiets als Appika!

Wanneer je van wandelen én van Parijs houdt, dan is dit een aanrader!

Als ik het ergens niet mee eens ben, dan is het wel met de clichématige stelling dat een beeld meer zegt dan duizend woorden. Sommige beelden zijn inderdaad heel sprekend. Maar met woorden kun je een veel hogere abstractiegraad bereiken. Wel wil ik zo ver gaan te zeggen dat de magie van sommige beelden met geen duizend woorden te beschrijven is. De portretten van Alain du Plantier bijvoorbeeld, zijn van grote schoonheid, ook als er minder mooie mensen dan het IJslandse fenomeen Björk op staan.
Kortom, Krek., hou nou eens eindelijk je kop en laat je lezers in alle stilte genieten!

Sommigen doen heel geheimzinnig over waar ze wonen. Anderen zetten hun hele hebben en houden op het web. Ik behoor tot de laatste groep en geef nu alvast de locatie van mijn volgende woonst weg: Ménetreuil, een werelddorp met slechts een kwartpagina in het telefoonboek maar wel met een timmerman, een kippenfokker, gîtes, chambres d’hôtes en een professionele internetsite!

Wanneer iemand mij vraagt wat mijn favoriete maand is, twijfel ik altijd tussen juni en september. (Wat de laatste betreft, daar kom ik over een maand of wat wel op terug)
Juni is de groeimaand. Ik heb niet zoveel met de lente, wordt iebelig van narcissen en tulpen. Pas wanneer de ranonkeltjes komen, wordt het voor mij leuk. De tuin staat echt op exploderen: (pioen-)rozen, lavendel, papavers, hortensia, het ziet er allemaal veelbelovend uit.
Verder de voorpret van vrije lanterfantweken……een vrije juli, augustus en dan….
Wat zeur ik eigenlijk…er is elke maand wel wat te genieten………
o ja…ff pesten… verder is juni natuurlijk de maand van …eeeh
(jullie snappen ‘m vast wel: er moest ff wat tussen 2 cafés…)

soleil…leil….
(Middle of the Road, weten jullie nog? – alleen schreven zij Soley…)

coup de soleil
bronzer sans coup de soleil
Ik weet het weer….
gister in de zon gezeten, terwijl het flink waaide en ja hoor: au!!!!

Haha, nee, da’s niet makkelijk. Overleven als Fransoos in Holland. Niet zijn (haar?) land, maar de weblogger/ster is wel aardig ingeburgerd. Kent kennelijk zelfs de Nits!
Bonuslink! Een kleine Engelse in Frankrijk!
Bonusbonuslink! Een Française in Londen?

Als ze geen houtkachel hadden gehad, maar gewoon CV… Als ze die asla nu in een metalen bak hadden geleegd… Als de brandweer iets eerder was gekomen… Als ze beter verzekerd waren geweest… Als ze… Regelmatige bezoekster Elisabeth wijst me op het verslag van een in Frankrijk wonende Nederlandse familie die in een uurtje álles zijn kwijtgeraakt. Ze gaf de linktip als waarschuwing want, zo zegt ze: “Een ongeluk zit in een achterlijk klein hoekje of in een klein achterlijk hoekje.” En zo is het maar net. Uitkijken dus!
En mócht je in de buurt wonen of komen en nog een grasmaaier, soldeerbout, bestekla of een paar stukkies bladmuziek over hebben…

“J’ai le cerveau lent, surtout quand il y a du vent.” Fransen houden wel van een woordspelerig doordenkertje. Een vlieger in het frans is een cerf volant ofwel een vliegend hert. En aangezien het land over een ruime hoeveelheid winderige kust bezit (zie ook dit logje), moet het vliegeren er wel een (ahum) grote vlucht nemen. Dat leidt tot sites. Zoals deze. Veel plezier.

Vraag een willekeurig jongetje van een jaar of acht wat hij wil worden en negen van de tien keer is het antwoord: “Koeienboer”. Helaas is dit spannende beroep niet voor iedereen weggelegd. Daar gaan jaren van studie aan vooraf. Bovendien moet je er ook de fysieke eigenschappen voor hebben. Gelukkig is er internet, met een fantastische koeienboersimulator. Schrijf je in, adopteer een koe en je bent in business. Bedenk echter wél waar je aan begint, want het is behoorlijk verslavend!

De vlier (sambucus nigra) heet in het Frans le sureau.
Vorig weekend zag ik ‘m al hier en daar in Frankrijk, hier moet ie nog gaan bloeien.
Ik ben gek op de zware geur van de bloesems en heb er al menig liter siroop van gemaakt. Ook wijn behoort tot de mogelijkheden.
Wanneer je de bloesem laat zitten zodat je later bessen krijgt kun je natuurlijk daar weer wijn van maken.
De vlier is dus een veelzijdige struik. Een echte heksenstruik
Gek recept van vroeger:
Vlierbloesem pannenkoeken bakt men door de schermen op hun kop op het beslag in de koekenpan te leggen. Zodra de pannenkoek uithardt, trekt u bet scherm omhoog waarbij de bloempjes in de pannenkoek blijven kleven.

Een beetje smokkelen is het wel. Maar enfin, het is een mooie site met hééle mooie plaatjes door striptekenaar Martin Redmond. En de teksten zijn toch zeker voor 90% in het Frans. Dus dan mag het.

Wie heeft er géén speldjes verzameld? Ja, kom, steek je hand eens op?
Niemand? Dat dacht ik al. Dat is dan ook een stimulerende hobby, waar de filatelie en de porteclefilie maar bleekjes tegen af steken. Een hobby die visioenen oproept van Flipje van Tiel, het Michelin-mannetje en de schelpen en schilden van oliemaatschappijen. En natuurlijk van plakken smoezelig schuimrubber, waar ’n dubbel speldje zich niet dan met stroeve tegenzin uit liet trekken, op weg naar een nieuwe eigenaar. Ah, nostalgie!

Grappig, hoe iedere Frankrijkganger op zijn eigen manier invulling geeft aan zijn liefde voor de weerbarstige zeshoek. En hoe steeds meer HeF’ers op zoek gaat naar een manier om van hun Francofilie een beroep te maken. Wim de Lavendelboer gooit het over een wat mystiekerige boeg, waardoor hij het bij mij gewoonlijk al direct zou verbruien. Zijn aanpak is echter zó sympathiek en zijn website ruikt zó lekker, dat ik niet anders kan dan hem een dikke paarse pluim geven. Goed gedaan jochie!
PS: van wie was deze linktip ook weer?

Dit is een horzel of hoornaar, hier beter bekend als frelon. Een soort megawesp. Mijn vrouw vond er vorig jaar eentje in haar schoen. PRIK! PIJN! Ze heeft een halve week niet kunnen lopen. De dorpsbrandweer is gekomen en heeft met harde hand twee nesten uitgemoord. Naar ik nu hier lees onterecht. Want het zijn heel lieve beestjes en ze doen niets!
Hier nog wat pagina’s over wespen.

Er zijn mensen die het leuk vinden om te fietsen. Niet om ergens te komen, maar om te bewijzen dat ze er zijn, lijkt het. Nou ja, ieder zijn meug. Er zijn er dan ook nog tussen die zomaar fietsen wat te – hoe zal ik het zeggen – te plat vinden. Die willen dan per se omhoog fietsen, zodat ze daarna naar beneden kunnen fietsen. Hier is een site die aantoont dat ondanks hun wat vreemde voorkeuren niet al deze mensen van enige realiteitszin gespeend zijn. Ze noemen zichzelf namelijk De mafketels van de Mont Ventoux. Nomen est omen.
Zoals iedere wielerliefhebber weet, heeft de Mont Ventoux ook speciale betekenis voor Nederlanders. Dat heeft waarschijnlijk iets te maken met de er heersende windrichtingen in relatie tot de BBQ-rook. De vele zijweggetjes waar je stiekem gratis met je camper kunt staan. Of de klinkklare echo, die zorgt dat de Burgemeester van Wezel altijd en eeuwig weer een ezel is. Anders kan ik het ook niet verklaren, dat ze zelfs een speciale site over die kale berg maken.
Bedankt voor de tips, Peter.
Overigens, hoe is het toch met de naar de Mont Ventoux verhuisde Hans Smaling?

flitspalen
flitspalen
en nog eens
flitspalen
Ik weet het: het is pas genoemd, maar dit is even een service aan allen die binnenkort vertrekken….
Linkjes zijn van Peter en Ferry!!!

In de aanloop naar de dodenherdenking. In juni 1944 werd het dorpje Oradour in de Limousin om duistere redenen nagenoeg geheel verwoest en uitgemoord door de Duitsers. De Fransen hebben het altijd zo laten staan en er een herdenkingscentrum bij ingericht. Dat centrum heeft een website en die site is er bovendien ook nog eens in vier talen, waaronder Nederlands.
Tekst en idee van Peter

Tsja.
Wij zijn nogal van het simpele leven en vinden het dus heerlijk om in de natuur te kamperen. Van niemand last en niemand tot last. Zoiets.
Een vriend van ons heeft het consequent over kramperen, maar die heeft het o.i. niet helemaal begrepen….
In ieder geval! Deze site mag je niet missen, wanneer je van kamperen én Frankrijk houdt
Nog een goeie
Bij de boer
…en aires naturelles..